Naprzeciwko meczetu Bania Baszi ciągnie się nowoczesny supersam. Mieści się w przebudowanych w 1974 r. Halach Targowych, które wzniesiono w latach 1909-1911 w stylu bułgarskiego odrodzenia narodowego. Nad głównym wejściem widnieje herb Sofii, nadany stolicy w 1900 r.

Za halami, przy ulicy Egzarchy Josifa, wznosi się nowo odrestaurowana Synagoga Sofijska, największa sefardyjska synagoga w Europie. Została zbudowana w 1909 r. dla potomków Żydów sefardyjskich, którzy na ziemię bułgarską przybyli z Hiszpanii (Sefard znaczy Hiszpania) w XV w. po wielkim eksodusie, zarządzonym przez sławetnego Wielkiego Inkwizytora, Tomasa Torquemada, a także z Portugalii, gdyż i tam sięgały jego macki. Projektodawca, architekt Griinanger, posłużył się wzorem sefardyjskiej synagogi, znajdującej się w Wiedniu (zniszczyli ją naziści podczas wojny). Budowla ma kształt czworokąta nakrytego kopułą, którego cztery rogi wieńczą mniejsze kopuły. W największej kopule wisi ogromny, ważący 2200 kg świecznik. Ściany tej wielkiej synagogi, liczącej 1200 miejsc, zdobią przepiękne malowidła.

Na zachód od bulwaru Marija Luiza, przy ulicy Popa Bogomiła, za hotelem Enny, ciągnie się targowisko miejskie.

W kierunku północnym bulwaru Marija Luiza, za hotelem Edelweiss, znajduje się zbudowany w 1890 r. przez czeskiego inżyniera nazwiskiem Prośek Most Lwów (na rzece Władajskiej, płynącej równolegle do bulwaru Sliwnica). Most zdobią cztery kamienne lwy.

Na południe od Largo znajduje się plac Sweta Nedela (dawniej plac Lenina) i cerkiew Sweta Nedela, zbudowana w XVIII w. w miejscu starszej, a odnowiona po nieudanym zamachu bombowym w 1924 r. na cara Borysa III, w którym jednak zginęło około 124 osób (w tym prawie cały gabinet rządowy). W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w otoczeniu ulic starożytnej Serdiki wznoszono cerkiewki i szkoły klasztorne, a w czasach pierwszego i drugiego państwa bułgarskiego bojarzy budowali kaplice. Wtedy też we wczesnym średniowieczu wzniesiono cerkiew Swetej Nedeli, która w okresie niewoli tureckiej nazywała się cerkwią Świętego Króla (przechowywano w niej szczątki serbskiego króla Stefana Urosza II Milutina). Są tu ikony malarza bułgarskiego odrodzenia narodowego Stanisława Dospewskiego.

Przy placu Sweta Nedela 19, od strony bulwaru Witosza, widać majolikową fasadę gmachu w stylu bułgarskiego odrodzenia narodowego. To Akademia Teologiczna św. Klimenta Ochrydzkiego, zbudowana w latach 1900-1905. Mieści się w niej Cerkiewne Muzeum Historyczno-Archeologiczne, przechowujące najcenniejsze zbiory kultury bułgarskiej, liczące ponad 10 tysięcy eksponatów: najstarsze ikony, rękopisy (pisane na pergaminie), starodruki (wśród nich dokumenty zmagań patriarchów dążących do uzyskania niezależności Cerkwi bułgarskiej), ponadto drewniane rzeźby i metalowe rzeźbione krzyże, relikwiarze, szaty i naczynia liturgiczne. Wśród nich są trzy ewangelie z XV w. i odpisy słynnego dzieła Paisija Chilendarskiego Słowianobułgarska historia. Najstarsza ikona, płaskorzeźba, pochodzi z X w. – ukazuje św. Jerzego i św. Dymitra na koniach.

W budynku dawnego Pałacu Sprawiedliwości (1936 r.) urządzono Narodowe Muzeum Historyczne (nieczynne latem w pn., zimą w dni wolne, wstęp 1 $). Obiekt znajduje się pomiędzy bulwarem Witosza, ulicami Pozitano, Lavelle i Ałabina. Ma siedem kondygnacji i około 700 pomieszczeń. Na parterze umieszczono ekran, wyświetlający w wielu językach informacje na temat ekspozycji muzealnych. Większość istotnych eksponatów zaopatrzono w podpisy po angielsku. W muzeum zwiedzający prześledzi rozwój starożytnych kultur na ziemiach bułgarskich, pozna sztukę i kulturę tracką, obejrzy średniowieczne ikony. Nie można pominąć sali nr 3 z trackim skarbem z Panagiuriszte – kolekcją złotej biżuterii datowanej na IV w. p.n.e.

Bulwar Witosza, najbardziej elegancka promenada Sofii, biegnie od katedry Swetej Nedeli w stronę olbrzymiego Narodowego Pałacu Kultury (1981), wykorzystywanego obecnie jako centrum konferencyjne i koncertowe. Ten supernowoczesny budynek początkowo nazwany został imieniem Ludmiły Żiwkowej, córki Todora Żiwkowa, piastującej aż do śmierci w 1981 r. stanowisko ministra kultury. Na placu przed pałacem wznosi się pomnik 1300 lat Bułgarii. Naprzeciwko pałacu znajdują się warte odwiedzenia podziemne arkady z pasażem handlowym. Można stąd wyjechać windą na dach i podziwiać piękną panoramę okolicy.

Przy ul. Grafa Ignatiewa znajduje się cerkiew Sedmoczislenici (św. Cyryla, św. Metodego oraz ich pięciu uczniów). Budowla pierwotnie była meczetem, wzniesionym w 1528 r., zwanym Czerna Dżamija (Czarny Meczet).

Witosza – Masyw górski Witosza, wznoszący się zaledwie 8 km na południe od Sofii, jest w zimie popularnym ośrodkiem narciarstwa. Najwyższym szczytem masywu Witoszy jest Czerny Wrych (2290 m). W 1934 utworzono tu Park Narodowy.

Latem kolejki krzesełkowe wiodące na szczyt umożliwiają turystom podziwianie wspaniałych widoków. Warto zatem podjechać autobusem do chyża Ale-ko, skąd dalej udać się można kolejką krzesełkową. Wynajęcie sprzętu narciarskiego kosztuje 10 $ na dzień, a jednodniowy karnet na wyciągi od 5 do 10 $.
Na stokach góry jest parę hoteli, niestety, w większości są one zarezerwowane dla klientów korzystających z wykupionych wcześniej pakietów turystycznych. Dla indywidualnych turystów nie mają one zbyt wiele do zaoferowania. Zwiedzanie góry zwykle zajmuje parę godzin. Autobus na Witoszę odjeżdża co pól godziny spod końcowego przystanku tramwajów #9 i #12. Do góry dojedzie się również ze stacji autobusowej Owcza Kupeł (tramwaj #4, #5 i #11). Trzeba pamiętać, że w górach Witoszy późną wiosną i wczesną jesienią na wysokości dwóch tysięcy metrów może nieoczekiwanie rozpętać się burza śnieżna, groźna dla nie przygotowanych turystów.