Naprzeciwko Muzeum Archeologicznego, obok Largo, stoi dawny gmach Domu Partii (z 1955 r.), od północnej strony Largo budynek dawnej Rady Państwa Ludowej Republiki Bułgarii i dalej budynek Rady Ministrów. Stanowiły one najokazalszy kompleks budowli rządowych czasów stalinowskich w Bułgarii. W sierpniu 1990 r. Komitet Partii został otoczony przez demonstrantów, którzy podpalili jedną z jego części, po czym strącili z iglicy czerwoną gwiazdę. Na ścianach budynku ciągle jeszcze widoczne są ślady pożaru. Przez ostatnie pięć lat w budynku mieściło się kolejno kino, bazar i dyskoteka. Obecnie ponownie przejął go rząd bułgarski.

Na tylnym dziedzińcu hotelu Sheraton Balkan (1955r.) stoi rotunda Sweti Georgi (św. Jerzego) z IV w. n.e., z czasów rzymskich. Jest to pierwsza świątynia chrześcijańska, zbudowana w Serdice po uznaniu przez cesarstwo rzymskiej religii chrześcijańskiej. W VI w. kościół przemieniono na cerkiew, a cerkiew w XVI w. na meczet. Najstarsze malowidło na kopule, przedstawiające anioły i Chrystusa Pantokratora, zachowane we fragmentach, pochodzi z X w., następne warstwy datują się na XI i XII w. oraz na XIV w. Koło rotundy budowli widać rzymską ulicę z III i IV w., szerokości od 3 do 6 metrów. Na wschód od rotundy znajdują się fragmenty rzymskiej budowli użyteczności publicznej, w której później urządzono cerkiew.

Od zachodniej strony Largo znajduje się bazar z rękodziełem i pamiątkami. W przejściu podziemnym kryje się cerkiewka św. Petki Semardżijskiej z XV-wiecznymi freskami przedstawiającymi postacie biblijne. Cerkiew zbudowano na początku panowania tureckiego, co tłumaczy skromny charakter budowli. Podczas prac renowacyjnych odkryto pod podłogą posadzkę z białego marmuru z wzorami geometrycznymi i motywami roślinnymi, a pod nią jeszcze jedną, ułożoną z sześciokątnych cegieł, natomiast ściany i kopułę pokrywały trzy warstwy malowideł.

Tuż przy cerkiewce widać czteropiętrowy CUM (Centralny Dom Towarowy), wzniesiony w 1957 r.
Na ścianach drugiego przejścia podziemnego, przed dawnym Domem Partii, widać pochodzący z II w., z czasów Marka Aureliusza, ogromny kamień z grecką inskrypcją oraz detale architektoniczne rzymskiej budowli. Zachował się również fragment rzymskiej ulicy.

Zbudowany w stylu arabskim w 1576 r. meczet Bania Baszi Dżamija, z zakończonym kopułą strzelistym minaretem i trzema mniejszymi ołowianymi kopułami, zajmuje północną pierzeję Largo. Ściany świątyni są pokryte wersetami z Koranu. Budowla, jedyna zachowana świątynia muzułmańska, jest dziełem słynnego tureckiego architekta Hadżiego Mimara Sinana. Nazwa pochodzi od łaźni, która tam była, gdy przystąpiono do budowy meczetu. Tutaj bowiem w II w. Rzymianie zbudowali termy, wykorzystując gorące źródła mineralne. Gorącą wodę również rozprowadzano ołowianymi rurami do domów ważniejszych urzędników i do gmachów użyteczności publicznej.

Na wschód od meczetu znajduje się Sofijska Łaźnia Mineralna, zbudowana w 1913 r. w stylu bułgarskiego odrodzenia narodowego. Część frontowa jest ozdobiona płytkami ceramicznymi. Woda mineralna w kranach (umieszczonych przy bocznych basztach) ma różne temperatury. Kąpiele w gorącej wodzie mineralnej (w balneariach wewnątrz) leczą choroby nerwowe, układu pokarmowego i inne.

Na północ od łaźni, przy ulicy Iskyr i Serdika, znajdują się fragmenty murów obronnych i okrągła baszta z czasów Ulpia Serdica, budowanych i wzmacnianych od III do V lub VI w. W 19 r. p.n.e. istniejącą tu osadę trackiego plemienia Serdów zdobył Licyniusz Krassus. Potem cesarz Trajan na jej miejscu zbudował miasto Ulpia Serdica, które w V w. zburzyli Hunowie, a na początku IX w. weszło w skład państwa bułgarskiego jako miasto Sredec. W podziemiach budynku na rogu bulwaru Marija Luiza i Egzarchy Josifa zachowały się fragmenty północnych murów obronnych Serdiki z trójkątną basztą. Mury są starsze, natomiast basztę dobudowano prawdopodobnie pod koniec V w. Górne piętra tego budynku zajmuje Muzeum Historii Sofii (archeologia, bułgarskie odrodzenie narodowe, wojna narodowowyzwoleńcza… rozwój socjalizmu). Założył je burmistrz Władimir Wazów w 1919 r. W muzeum znajduje się oryginał herbu stolicy Sofii. Projekt wykonał dyrektor muzeum B. Dobruski i dyrektor Szkoły Malarstwa I. Myrkwiczka, a dzieło zrealizował Charałampi Taczew. Herb wykonano z okazji uczestnictwa Bułgarii w Wystawie Światowej w Paryżu 1900 r. Dewizą miasta jest Raste, no ne staree (Rośnie, ale się nie starzeje).